Meubels bezorgen, meubels ophalen bij fabrikanten en importeurs, afgeven bij distributiecentra winkels of op particuliere adressen, retouren meenemen en veilig weer thuiskomen. Dolf van Dulmen maakt lange werkweken, maar is elke avond weer thuis, ook al is hij ergens in België geweest, waar van Oort ook een vestiging heeft (en elektrisch rijdt).

Dolf groeide op in het koetshuis van kasteel Ammerzoden, zijn vader was gemeentebode. “Ik begon met rijden voor kermissen toen ik jong was, maar mijn vrouw zag dat leven niet zitten, dus ik zocht ander werk. Van Oort had een bedrijf in Zaltbommel overgenomen en samen met een collega bestierden we die vestiging vijftien jaar lang zelfstandig. Ik deed er alles, het was een fijne baan, niet alleen administratie of planning, ook personeel, stages, het gebouw zelf, de voertuigtechniek, contact met klanten. Maar die vestiging ging dicht en er werd me gevraagd wat ik wilde doen. Dat werd rijden. En ik wil nog steeds niet anders, je ziet elke dag weer andere mensen, je bent eigen baas, en ik ga voor die 5,5 jaar tot mijn pensioen geen andere avonturen meer aan. Elke dag fluitend naar mijn werk hoor, in het weekend kan ik mijn creativiteit kwijt aan de fotografie.” Hij is lovend over het familiebedrijf, waar iedereen nog wordt gekend.

De Mercedes met 9 ton (-daar heb ik er 6 van gereden-) op de teller draait om zes uur in de ochtend de weg op, richting Balk, het eerste leveradres. De magazijnmedewerkers hebben zijn wagen, een bakwagen van 8 meter lengte, de avond tevoren al geladen. Hij heeft de adressen op papier en op zijn telefoon. Papier wordt afgetekend, per telefoon geeft hij door welke klus er is geklaard.

Eenmaal van Balk naar Wolvega moet hij zelf zijn wagen uitladen. “Het is meer handigheid dan kracht, je laat meubels eerder op de steekwagen glijden dan dat je ze erop tilt. Want dat houd je niet vol. En verder gaat het, met vier stoelen voor een woning in St. Jansklooster, een poef in Genemuiden, twee kleine bestellingen in Oldebroek, een stoel in ’t Harde en wat zitbanken in Oene. Terug in Eck en Wiel gaat de bak schoon, de verhuisdekens worden gevouwen, de spanbanden netjes opgehangen en wordt de route voor de dag erop bekeken. Van Dulmen heeft er 11,5 uur op zitten, onderweg zijn er natuurlijk verplichte pauzes. “Ik heb tegen onze zoons altijd gezegd dat wat ze ook zouden gaan doen, dat het met plezier moet zijn. Dat moet ik dan ook laten zien. En ik ben iemand die alles wat hij leuk vindt, ook goed wil doen. Goed en netjes. Zoals rijden met de aanhanger achter de bakwagen, dat vraagt toch weer een aparte vaardigheid.”

Een dag later is hij in Esse, St. Willebrord, Oosterhout, Breda, Poppel, Tilburg, Dongen en Kaatsheuvel. Fluitend.