Hoe Micodo door de coronacrisis kwam

Micodo werd veertig jaar geleden opgericht door de vader van Van Ophuizen. Heino vormt met zijn zus, die de papieren kant van het bedrijf leidt, de directie. “Toen al heeft hij meteen gespecialiseerd: hij vervoerde microfilmss, computerbanden en documenten, MiCoDo. Maar we zijn sterk veranderd: we verzorgen bijvoorbeeld de horecakant van evenementen voor onze klanten. Heineken, we zijn te vinden op Lowlands, de F1, Pinkpop en in stadions. De barretjes zijn van ons, de brouwer huurt die. In ons pand maken we ze schoon en herstellen we ze. We beheren ook de kleding waarin medewerkers van de merken werken. Maar we leveren ook voor BASF aan autoschadeherstellers lak én houden hun kleurkasten en magazijn bij. We onderzoeken steeds wat we voor onze klant extra kunnen doen om hun processen te verbeteren. We doen distributie in de zorg. Wij verzorgen de afhandeling van klachten voor Heinz en sturen hun klanten een doos met producten, die we hier samenstellen. Voor CCV hebben we de afgelopen jaren 90.000 pinautomaten vervangen, geïnstalleerd, in werking gezet en de gebruikers geïnstrueerd. Voor een minimale meermarge maak je zo voor de klant grote besparingen.”
En toen kwam corona. “Binnen zes weken waren we 85 procent van onze omzet kwijt. Geen evenementen meer, waar wel de kosten van opslag, personeel en materieel. We leveren ook computerhardware aan overheden, maar je mocht nergens meer binnen, en iedereen werkte thuis. De logistiek liep terug, we hadden ineens teveel voertuigen, die we dus verkochten om liquide te blijven. Onze Renaultdealer Van Mourik in Tiel hielp enorm, en nu blijkt: ben je loyaal naar leveranciers en afnemers, dan krijg je dat terug. We namen afscheid van veel uitzendkrachten en payrollers, we hadden plots 40 man minder. Er bleef in korte tijd een heel klein bedrijf over. We wisten het even niet meer.”
Het zag er donker uit. Broer en zus kregen een idee: “Wat wanneer we focussen op kleine vracht, 1 tot 2 pallets, die we met onze kleine wagens rondbrengen? Met name naar de particulier. We zijn witgoed gaan bezorgen, klein industrieel materiaal, voorraden voor webshops, karpetten. De zendingen waar de grotere bedrijven niet aan willen. We hebben iemand aangenomen die ervaring had met klanten met kleine zendingen. De afgelopen 8 maanden hebben we zo een fijnmazig distributiesysteem opgebouwd. En het bleek te werken, we verbaasden ons erover eigenlijk. Het was een niche waar niemand op insprong. We hadden vorig jaar nog twintig auto’s over, en nu rijden er alweer zo’n 45. Langzaam komen nu ook de evenementen weer op gang. We komen terug, en eigenlijk sterker dan voorheen: we hebben een nieuwe poot aan het bedrijf. Daar ben ik heel trots op, maar het was een zware periode.”
“Wat belangrijker is: het team komt weer bijeen, mensen komen terug. In de crisis stonden ze náást ons: ze zouden blijven komen. We hebben veel geleerd van de afgelopen periode, het besef dat we sámen dit bedrijf zijn is alleen maar sterker geworden. Die gezamenlijkheid straal je ook uit: ik ben er wanneer de ochtendploeg begint met laden en help ook mee. Nu er weer plek is voor meer mensen, blijkt dat we kiezen voor medewerkers die willen groeien in de onderneming. En die de ontvanger van de levering behandelen zoals ze dat zelf zouden willen ervaren: even die vraag of ze nog iets kunnen doen aan het slot van het contact. Vriendelijk zijn. In een familiebedrijf verplaats je je in de klant.”